Zasady świętości życia

1 Na koniec więc, bracia^s, prosimy was i napominamy w Panu Jezusie: zgodnie z tym, co od nas przejęliście o sposobie postępowania i podobania się Bogu – jak już zresztą postępujecie – stawajcie się coraz doskonalszymi! 2 Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam w imię^s Pana Jezusa. 3 Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie: powstrzymywanie się od rozpusty, 4 aby każdy umiał utrzymywać własne ciało 4, 4  Dosł.: „naczynie swe”. Inni na podstawie użycia tego terminu przez rabinów odnoszą go do ciała żony. w świętości i we czci, 5 a nie w pożądliwej namiętności, jak to czynią nie znający Boga poganie. 6 Niech nikt w tej sprawie nie wykracza i nie oszukuje brata swego 4, 6  Aluzja do cudzołóstwa. Inni tłum. o przestrzeganiu uczciwości., bo jak wam to przedtem powiedzieliśmy, zapewniając uroczyście: Pan jest mścicielem tego wszystkiego. 7 Albowiem nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości. 8 A więc kto [te słowa] odrzuca, nie człowieka odrzuca, lecz Boga, który przecież daje wam swego Ducha Świętego. 9 Nie jest rzeczą konieczną, abyśmy wam pisali o miłości braterskiej 4, 8  Ez 36, 27; 37, 14 ., albowiem Bóg was samych naucza, byście się wzajemnie miłowali 4, 9  Por. Jr 31, 33 n; J 13, 34; 15, 12 .. 10 Czynicie to przecież w stosunku do wszystkich braci w całej Macedonii. 11 Zachęcam was jedynie, bracia, abyście coraz bardziej się doskonalili i starali zachować spokój, spełniać własne obowiązki i pracować swoimi rękami, jak to wam przykazaliśmy, 12 żebyście wobec tych, którzy pozostają na zewnątrz 4, 12  Określenie niechrześcijan; por. 1 Kor 5, 12 ., postępowali szlachetnie, a nie będziecie potrzebować nikogo.

O powtórnym przyjściu Chrystusa 4,13-17 Nauka o drugim przyjściu Chrystusa, czyli paruzji, stanowiła między innymi również przedmiot katechezy apostolskiej. Wzbudziła ona zrozumiały niepokój w umysłach Tesaloniczan, uzasadniony ówczesnymi poglądami judaizmu – według nich wyczekiwano przyjścia Mesjasza i „końca czasów”, czyli zmiany panujących na świecie stosunków. Nadto opis paruzji kreślony był niemal zawsze w barwach apokaliptycznych; por. 4,16. Zatem nawróceni na chrześcijaństwo Żydzi wyczekiwali owego przyjścia Chrystusa według pojęć i wyobrażeń judaistycznych. Pozornie może się wydawać, że i św. Paweł wraz z innymi oczekuje bliskiego nastania paruzji. Biorąc jednak pod uwagę całokształt poglądów eschatologicznych Apostoła (por. Rz 13,11n; 1 Kor 7,29-32; 15,51nn; 16,22; 2 Kor 5,1-4; Flp 4,5; 2 Tm 4,6nn), stwierdzić należy: 1) św. Paweł wyrażał jedynie chęć doczekania dnia paruzji, ale 2) nigdy nie nauczał, że dzień triumfalnego przyjścia Chrystusa obliczony jest na najbliższą przyszłość, czy też że on i jego wierni dożyją tego dnia.

13 Nie chcemy, bracia, byście trwali w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei. 14 Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w 4, 13  Dosł.: „zasypiają” (tak stale do końca urywku). Przenośnia znana już w starożytności.Jezusie 4, 14  Dosł.: „przez Jezusa”; por. Rz 14, 7 n; 1 Kor 15, 18 .22; Ap 14, 13 ., Bóg wyprowadzi wraz z Nim. 15 To bowiem głosimy wam jako słowo Pańskie, że my, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy pomarli 4, 15  Por. 1 Kor 15, 51 .. 16 Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi 4, 16  Por. 1 Kor. 15, 23 .52 .. 17 Potem my, żywi, [tak] pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób na zawsze będziemy z Panem 4, 17  Por. J 12, 26; 17, 24 .. 18 Przeto wzajemnie się pocieszajcie tymi słowami.