DZIEJE APOSTOLSKIE

PROLOG

Dzień Wniebowstąpienia 1,1-11 Por. Łk 24,50n.

1

1 Pierwszą Księgę 1 ,1  „Księgę” – dosł.: „mowę (opowiadanie, sprawozdanie) uczyniłem”. Mowa o trzeciej Ewangelii kanonicznej; „Teofilu” – zob. przyp. do Łk 1 ,3 . napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku 2 aż do dnia, w którym dał polecenia Apostołom, których sobie wybrał przez Ducha Świętego 1 ,2  Zwrot „przez Ducha Świętego” inni łączą z „dał polecenia”., a potem został wzięty do nieba. 3 Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. 4 A podczas wspólnego posiłku 1 ,4  „Podczas wspólnego posiłku” – wg innego źródłosłowu: „kiedy przebywał razem z nimi”; „obietnicy” – por. Łk 24 ,49 . przykazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca:

«Słyszeliście o niej ode Mnie – [mówił] – 5 Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni 1 ,5 Dosł.: „zanurzeni w”; por. Mt 3 ,11 par. Duchem Świętym». 6 Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» 7 Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, 8 ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami 1 ,8  „Świadkami” – być apostołem, wg tej księgi, znaczy dawać świadectwo, zwłaszcza o zmartwychwstaniu Chrystusa (1 ,22 ; 2 ,32 ; 3 ,15 ; 4 ,33 ; 5 ,32 ; 10 ,39 .41 ; 13 ,31 ); por. Iz 43 ,10 .12 ; „Jeruzalem” – zachowujemy dwie formy Łukaszowe „Jeruzalem” i „Jerozolima”, gdyż mają one znaczenie teologiczne. w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».

9 Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. 10 Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. 11 I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».

DZIEJE KOŚCIOŁA W JEROZOLIMIE

Pierwotny jego stan

12 Wtedy wrócili do Jeruzalem z góry zwanej Oliwną, która jest blisko Jeruzalem, w odległości drogi szabatowej^s. 13 Przybywszy tam, weszli do sali na górze 1 ,13  „Na górze” – dosł.: „do górnej części domu”. Tradycja umieszcza ją w dzisiejszym Wieczerniku na Syjonie w Jerozolimie, choć przypuszcza się, że był to dom Marii, matki Jana Marka; por. 12 ,12 ; „Jakuba” – por. Mt 10 ,2 nn; Mk 3 ,16 -19 ; Łk 6 ,13 -16 . i przebywali w niej: Piotr i Jan, i Jakub, i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, [brat] Jakuba. 14 Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, z Maryją, Matką Jezusa, i z braćmi^s Jego.

Uzupełnienie grona Dwunastu

15 Wtedy Piotr w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił: 16 «Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, 17 bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu. 18 Za pieniądze, niegodziwie 1 ,18 n Por. Mt 27 ,5 . Szczegóły odmienne (ślad innej tradycji) łatwo dadzą się uzgodnić jako następujące po sobie. Brzmienie nazwy pola wg rkp gr.; aram. Chaqêl demá. zdobyte, nabył ziemię i spadłszy głową na dół, pękł na pół, i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności. 19 Rozniosło się to wśród wszystkich mieszkańców Jeruzalem, tak że nazwano ową rolę w ich języku Hakeldamach, to znaczy: Pole Krwi. 20 Napisano bowiem w Księdze Psalmów:

Niech opustoszeje dom jego

i niech nikt w nim nie mieszka!

A urząd jego niech inny obejmie! 1 ,20  Ps 69 [68 ],26 ; 109 [108 ],8 .

21 Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał 1 ,21  Dosł.: „wchodził i wychodził”; por. Lb 27 ,17 ; 2 Krn 1 ,10 ; J 10 ,9 . z nami, 22 począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania».

23 Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. 24 I taką odmówili modlitwę: «Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego sobie wybrałeś, 25 by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą». 26 I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu Apostołów.