LIST DO GALATÓW

Adres 1,1-9 Wstępna część tego listu odcina się od pozostałych pism Apostoła tonem urzędowym (zob. Wstęp). Zmuszony okolicznościami, Apostoł od razu zapowiada temat apologii osobistej, podając skrót całej swojej nauki o zbawieniu.

1

1 Paweł, apostoł nie z ludzkiego 1 ,1  Dosł.: „ani od ludzi, ani przez człowieka” – zwrot ten wyklucza ludzkie pochodzenie godności apostolskiej Pawła i otrzymanie tego urzędu za pośrednictwem innego z Apostołów. ustanowienia czy zlecenia, lecz z ustanowienia Jezusa Chrystusa i Boga Ojca, który Go wskrzesił z martwych, 2 oraz wszyscy bracia^s, którzy są ze mną – do Kościołów Galacji:

3 Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa, 4 który wydał samego siebie za nasze grzechy, aby wyrwać nas z obecnego złego 1 ,4  Taki jest świat obecny przed swoim końcem – ze względu na grzechy i działalność złego ducha – w zestawieniu ze światem przyszłym; por. J 12 ,31 ; Dz 26 ,18 ; 2  Kor 4 ,4 . świata, zgodnie z wolą Boga i Ojca naszego. 5 Jemu to chwała na wieki wieków! Amen^s.

PRAWDZIWOŚĆ EWANGELII GŁOSZONEJ PRZEZ ŚW. PAWŁA

Prawdziwa Ewangelia

6 Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść 1 ,6  W języku gr. słowo to oznacza dezercję. do innej Ewangelii^s. 7 Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. 8 Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! 9 Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam ktoś głosił Ewangelię różną od tej, którą [od nas] otrzymaliście – niech będzie przeklęty!

DOWODY HISTORYCZNE PRAWDZIWOŚCI EWANGELII PAWŁOWEJ

Paweł również apostołem Chrystusa

10 A zatem teraz: czy zabiegam o względy ludzi, czy raczej Boga? Czy ludziom staram się przypodobać? Gdybym jeszcze ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą^s Chrystusa. 11 Oświadczam więc wam, bracia, że głoszona przeze mnie Ewangelia nie jest wymysłem ludzkim. 12 Nie otrzymałem jej bowiem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus. 13 Słyszeliście przecież o moim postępowaniu ongiś, gdy jeszcze wyznawałem judaizm, jak z niezwykłą gorliwością zwalczałem Kościół Boży i usiłowałem go zniszczyć, 14 jak w żarliwości dla judaizmu przewyższałem wielu moich rówieśników z mego narodu, jak byłem szczególnie wielkim zapaleńcem w zachowywaniu tradycji moich przodków.

15 Gdy jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie jeszcze w łonie matki mojej i powołał 1 ,15  Iz 49 ,1 ; Jr 1 ,5 . łaską swoją, 16 aby objawić Syna swego we mnie 1 ,16  „We mnie” – wskazuje na to, że objawienie Boże – poza wizją zewnętrzną, dostępną także dla towarzyszy Szawła (Dz 9 ,7 ; 22 ,9 ) – jemu samemu przyniosło wewnętrzne pouczenie o Chrystusie (1  Kor 9 ,1 ; 2  Kor 4 ,6 ); „ciała i krwi” – tzn. samej natury ludzkiej, po prostu ludzi; por. Mt 16 ,17 ., bym Ewangelię o Nim głosił poganom, natychmiast, nie radząc się ciała i krwi 17 ani nie udając się do Jerozolimy, do tych, którzy apostołami stali się pierwej niż ja, skierowałem się do Arabii, a później znowu wróciłem do Damaszku. 18 Następnie, trzy lata później, udałem się do Jerozolimy, aby poznać się 1 ,18  Zamierzając pracować w Palestynie, składa wizytę św. Piotrowi. Wyrazy „Kefas” i „poznać się” (przyjść z wizytą i hołdem) podkreślają prymat Piotrowy. z Kefasem, i zatrzymałem się u niego piętnaście dni. 19 Spośród zaś innych, którzy należą do grona Apostołów, widziałem jedynie Jakuba, brata Pańskiego 1 ,19  Jest to Jakub, syn Alfeusza, należący do grona Dwunastu (por. Mt 10 ,3 ; Mk 3 ,18 ; Łk 6 ,15 ; Dz 1 ,13 ), zapewne tożsamy z Jakubem „Mniejszym” (Mt 27 ,56 ; Mk 15 ,40 ; 16 ,1 ; Łk 24 ,10 ).. 20 A Bóg jest mi świadkiem, że w tym, co tu do was piszę, nie kłamię. 21 Potem udałem się do krain Syrii i Cylicji. 22 Kościołom zaś chrześcijańskim w Judei pozostawałem osobiście nie znany. 23 Docierała do nich jedynie wieść: ten, co dawniej nas prześladował, teraz jako Dobrą Nowinę głosi wiarę, którą ongiś usiłował wytępić. 24 I wielbili Boga z mego powodu.