KSIĘGA JUDYTY

Wojna Nabuchodonozora przeciw Arfaksadowi

1

1 [Było to] w dwunastym roku panowania Nabuchodonozora 1 ,1  „Nabuchodonozor” – nigdy nie był królem asyryjskim w Niniwie; zapewne chodzi tu o króla perskiego, Artakserksesa III (358  – 338 ), i o jego wyprawę wojenną przeciw Syrii; „Arfaksada” – jako króla Medów także nie znanego w historii; być może chodzi tu o Fraorta, założyciela królestwa medyjskiego; „Ekbatana” – zob. przyp. do Tb 3 ,7 ., który królował nad Asyryjczykami w wielkim mieście Niniwie, za dni Arfaksada, który królował nad Medami w Ekbatanie. 2 Zbudował on dokoła Ekbatany mury z kamieni ciosowych, szerokich na trzy łokcie^s i długich na sześć łokci, i uczynił wysokość muru na siedemdziesiąt łokci, a szerokość jego na łokci pięćdziesiąt. 3 A na jej bramach wzniósł wieże na sto łokci wysokie, a szerokość każdej u podstawy wynosiła sześćdziesiąt łokci. 4 Same zaś bramy wznosiły się na wysokość siedemdziesięciu łokci, a szerokie były na czterdzieści łokci, tak aby mogły przechodzić jego wielkie siły wojskowe i defilować jego piechota. 5 W tym czasie król Nabuchodonozor prowadził wojnę z królem Arfaksadem na wielkiej równinie, która leżała w okolicach Ragau 1 ,5  Być może identyczne z Raga w Tb 4 ,1 .20 ; 9 ,2 .5 .. 6 I dołączyli do niego wszyscy zamieszkujący górską krainę, jak również wszyscy mieszkający nad Eufratem, Tygrysem i Hydaspem oraz na równinach 1 ,6  „Równinach” – dziś zach. Iran; zapewne autor ma na myśli prowincję Elimaidę (por. 1  Mch 6 ,1 ); „Cheleuda” – mowa zapewne o Medach (zob. „Kilmad” w Ez 27 ,23 ). podległych Ariochowi, królowi Elimajczyków. I zeszło się wiele narodów na pole walki synów Cheleuda.

7 Wtedy Nabuchodonozor, król Asyryjczyków, wysłał posłów do wszystkich mieszkańców Persji i do wszystkich mieszkających na zachodzie, do mieszkańców Cylicji, Damaszku, Libanu i Antylibanu, i do tych wszystkich, którzy mieszkali na wybrzeżu morza, 8 do ludów na Karmelu^s i w Gileadzie^s, i w górnej Galilei, i na wielkiej równinie Ezdrelon. 9 Także do wszystkich w Samarii i do jej miast, i do zamieszkujących z drugiej strony Jordanu aż do Jerozolimy, Batanei, Chelus i Kadesz, i po Rzekę Egipską, i Tafnes, i Ramses, i po całą ziemię Goszen, 10 hen aż po Tanis i Memfis, i do wszystkich mieszkańców Egiptu daleko aż po granice Etiopii 1 ,10  Wyliczenie poddanych i sprzymierzeńców Nabuchodonozora ma wykazać rozległość i potęgę jego państwa.. 11 Lecz wszyscy mieszkańcy całej ziemi zlekceważyli odezwę Nabuchodonozora, króla Asyryjczyków, i nie stawili się do walki, bo się go nie bali. Uważali go za człowieka osamotnionego i dlatego odesłali jego posłów z niczym, nadto ich znieważając. 12 Wtedy Nabuchodonozor bardzo się rozgniewał na całą tę ziemię i przysiągł na swój tron i swoje królestwo, że się zemści na wszystkich krajach Cylicji, Damaszku i Syrii i mieczem je wyniszczy, a także wszystkich zamieszkujących ziemię Moabu, synów Ammona, i całą Judeę, i wszystkich w Egipcie hen daleko aż po granice obu mórz.

13 1 ,12  Autor ma na myśli pd.-zach. granicę państwa; „oba morza” – to dwa jeziora, z których – wg poglądów dawnych geografów – wypływał Nil; inni widzą tu Morze Czerwone i Śródziemne.Potem ze swymi siłami zbrojnymi stanął do walki przeciw królowi Arfaksadowi w siedemnastym roku 1 ,13  Zapewne w 586  r. przed Chr., i zwyciężył go w walce, i rozgromił całe wojsko Arfaksada i całą jego konnicę, i wszystkie jego rydwany. 14 Objął też panowanie nad jego miastami i doszedł aż do Ekbatany. Tam zdobył wieże, spustoszył place i jej okazałość zamienił w hańbę. 15 Samego Arfaksada ujął w górach Ragau i przeszył go swoimi strzałami, zadając mu ostateczną klęskę aż po dziś dzień. 16 I wrócili razem, on sam i cała jego zgraja, bardzo wielkie mnóstwo wojowników. I pozostali tam, żyjąc beztrosko i ucztując, on sam i jego wojsko, przez sto dwadzieścia dni.