Małżeństwo Jakuba

29

1 Jakub, wyruszywszy w dalszą drogę, powędrował do ziemi synów Wschodu 29 ,1  Tzn. do Mezopotamii.. 2 Tam ujrzał studnię w polu i trzy stada owiec wylegujących się wokół niej; z tej bowiem studni pojono stada. Wielki zaś kamień przykrywał jej otwór. 3 Toteż gromadzono tu wszystkie stada i wtedy dopiero odsuwano kamień znad otworu studni, a po napojeniu owiec przesuwano go znów na dawne miejsce nad otwór studni. 4 Jakub rzekł do czekających tam pasterzy 29 ,4  Dosł.: „do nich”.: «Bracia moi, skąd jesteście?» Odpowiedzieli mu: «Jesteśmy z Charanu». 5 On zaś pytał ich: «Czy znacie Labana, syna Nachora?» Oni na to: «Znamy». 6 I jeszcze zapytał ich: «Czy dobrze się miewa?» Odpowiedzieli: «Dobrze. Ale oto jego córka, Rachela 29 ,6  Hebr.: Rachel (owca)., nadchodzi z trzodą». 7 Wtedy [Jakub] rzekł: «Ponieważ jeszcze jest jasny dzień i nie czas zapędzać trzody, napójcie trzodę i idźcie ją paść». 8 Oni zaś powiedzieli: «Nie możemy poić, dopóki nie spędzą wszystkich stad i nie odsuną kamienia znad otworu studni, wtedy będziemy poić owce». 9 Gdy Jakub tak z nimi rozmawiał, Rachela, która była pasterką, nadeszła ze stadem owiec swego ojca.

10 A gdy Jakub ujrzał Rachelę, córkę Labana, brata swej matki, i trzodę tegoż Labana, podszedł, odsunął kamień znad otworu studni i napoił trzodę Labana. 11 A potem ucałował Rachelę i rozpłakał się w głos. 12 Kiedy zaś powiedział Racheli, że jest siostrzeńcem jej ojca, synem Rebeki, pobiegła i opowiedziała o tym swemu ojcu. 13 Gdy Laban usłyszał nowinę, że to jest Jakub, jego siostrzeniec, wybiegł mu na spotkanie, objął go i ucałował, i wprowadził go do swego domu. Wtedy to Jakub opowiedział Labanowi o wszystkim. 14 Laban rzekł do Jakuba: «Przecież jesteś moją kością i ciałem 29 ,14  Tzn. bliskim krewnym.». A gdy Jakub przebywał u Labana miesiąc, 15 rzekł do niego Laban: «Czyż dlatego, że jesteś moim krewnym, masz mi służyć za darmo? Powiedz mi więc, jaką mam ci dać zapłatę?» – 16 Miał zaś Laban dwie córki; starsza nazywała się Lea, a młodsza – Rachela. 17 Oczy Lei były czułe 29 ,17  Inni tłum.: „delikatne, słabe”., Rachela zaś miała piękną postać i miłą powierzchowność. – 18 Ponieważ Jakub pokochał Rachelę, rzekł do Labana: «Będę ci służył przez siedem lat za twą młodszą córkę, Rachelę». 19 Laban powiedział: «Wolę dać ją tobie niż komu innemu. Pozostań więc u mnie». 20 I tak służył Jakub za Rachelę przez siedem lat, a wydały mu się one jak dni kilka, bo bardzo miłował Rachelę.

21 Wreszcie rzekł Jakub do Labana: «Ponieważ czas już upłynął, daj mi córkę twą za żonę, abym się z nią połączył». 22 Wtedy Laban, zaprosiwszy wszystkich mieszkańców tej miejscowości, wyprawił ucztę. 23 A gdy nastał wieczór, Laban wziął córkę swą, Leę, i przyprowadził ją do Jakuba, i ten zbliżył się do niej. 24 Dał też Laban tej swojej córce niewolnicę Zilpę.

25 Rano Jakub zobaczył, że ma przed sobą Leę. Rzekł więc do Labana: «Cóż mi uczyniłeś? Czyż nie za Rachelę ci służyłem? Czemu mnie oszukałeś?» 26 Laban odpowiedział: «Nie ma tu u nas zwyczaju wydawania za mąż [córki] młodszej przed starszą. 27 Bądź przez tydzień 29 ,27  Uroczystości weselne trwały tydzień; por. Sdz 14 ,10 . z tą, a potem dam ci drugą, za którą jednak będziesz u mnie służył jeszcze siedem następnych lat». 28 I Jakub tak zrobił: był przez tydzień z Leą 29 ,28  Dosł.: „z tą”.. Potem Laban dał mu córkę swą, Rachelę, za żonę. 29 Racheli dał Laban również swą niewolnicę, Bilhę, aby jej usługiwała.

30 Jakub więc zbliżył się do Racheli i kochał ją bardziej niż Leę. I pozostał na służbie u Labana przez siedem następnych lat.

Dzieci Jakuba 29,31–30,24 Cały opis kolejnych narodzin i nadawania imion patriarchom ma cechy ulubionego przez Semitów gatunku literackiego – „wyjaśniania” pochodzenia imion. Stosowana jest przy tym etymologia ludowa, oparta często na dalekim podobieństwie dźwięków hebrajskich: Ruben (Re’uben) – „wejrzał na ucisk”; Symeon (Szim’on) – „usłyszał”; Lewi – „przywiąże się”; Juda (Jehuda) – „będę sławić”; Dan – „sądził”; Neftali (Naftali) – „walki nadludzkie”; Gad – „szczęścił”; Aser (Aszer) – „szczęśliwość”; Issachar – „zapłata”; Zabulon (Zebulon) – „obdarzać” i „wywyższyć”; Józef (Josef) – „odjął” i „dodał”.

31 Gdy Pan widział, że Lea została odsunięta, otworzył jej łono; Rachela zaś była niepłodna. 32 Lea poczęła więc i urodziła syna, i dała mu imię Ruben, mówiąc: «Wejrzał Pan na moje upokorzenie; teraz mąż mój będzie mnie miłował». 33 A gdy znów poczęła i urodziła syna, rzekła: «Usłyszał Pan, że zostałam odsunięta, i dał mi jeszcze to dziecko»; nazwała więc je Symeon. 34 Potem znów poczęła i urodziła syna, i rzekła: «Już teraz mąż mój przywiąże się do mnie, bo urodziłam mu trzech synów»; dlatego dała mu imię Lewi. 35 I jeszcze raz poczęła, i urodziwszy syna, rzekła: «Tym razem będę sławić Pana»; dlatego dała mu imię Juda. Po czym przestała rodzić.