Jakub błogosławi swoich synów 49,1-27 Błogosławieństwa te są zarazem wyroczniami o przyszłości już nie tylko samych synów Jakuba, lecz także poszczególnych pokoleń Izraela.
49
1 Jakub przywołał swoich synów i powiedział do nich: «Zgromadźcie się, a opowiem wam, co was czeka w czasach późniejszych.
2 Zbierzcie się i słuchajcie, synowie Jakuba,
słuchajcie Izraela, ojca waszego!
3 Rubenie, tyś syn mój pierworodny,
tyś moją mocą i pierwszym owocem mojej męskiej siły,
górujący dumą i górujący siłą 49 ,3 Tekst skażony; popr. wg przekł. staroż. Inni popr.: „ku mojej zgryzocie”..
4 Kipiałeś jak woda: nie będziesz już górował,
bo wszedłeś do łoża twego ojca;
wtedy zbezcześciłeś moje łoże, wchodząc [do niego]! 49 ,4 Por. 35 ,22 . Tekst popr. wg przekł. staroż.
5 Symeon i Lewi, bracia,
narzędziami gwałtu były ich miecze.
6 Do ich zmowy się nie przyłączę,
z ich knowaniem nie złączę mej sławy 49 ,6 „Sławy” – inni za LXX: „mego serca”; „bydło” – aluzja do 34 ,25 -29 , gdzie nie ma mowy o tym czynie znanym w starożytności; por. Joz 11 ,6 .9 ; 2 Sm 8 ,4 .;
gdyż w gniewie swym mordowali ludzi
i w swej swawoli kaleczyli bydło.
7 Przeklęty ten ich gniew, gdyż był gwałtowny,
i ich zawziętość, gdyż była okrucieństwem!
Porozdzielam więc ich w Jakubie
i rozproszę ich w Izraelu.
8 Judo, ciebie sławić będą bracia twoi,
twoja bowiem ręka na karku twych wrogów!
Synowie twego ojca będą ci oddawać pokłon!
9 Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu:
jak lew się czai, gotuje do skoku,
do lwicy podobny – któż się ośmieli go drażnić?
10 49 ,10 n Cała tradycja żydowska i chrześcijańska widziała tu proroctwo mesjańskie – zapowiedź króla-pasterza, który pochodząc z tego pokolenia, zdobędzie posłuch nawet u pogan. Wstępną realizacją tego proroctwa był Dawid, lecz pełną – dopiero Chrystus. „Do którego ono należy” stanowi poprawkę niezrozumiałego terminu Sziloh dokonaną na podstawie przekł. staroż. Odczytują go niektórzy w sensie: „aż danina będzie mu przyniesiona”; inni popr.: „do którego należy sąd”; por. Ez 21 ,32 . Nie zostanie odjęte berło od Judy
ani laska pasterska [zabrana] spośród jego kolan,
aż przyjdzie ten, do którego ono należy,
i zdobędzie posłuch u narodów!
11 Przywiąże on swego osiołka w winnicy
i źrebię ośle u winnych latorośli.
W winie prać będzie swą odzież,
i w krwi winogron – swą szatę.
12 Będą mu się iskrzyły 49 ,12 Wyraz niejasny; znaczenie wg syr.; inni tłum.: „zmętnieją”, „ściemnieją”. oczy od wina,
a zęby będą białe od mleka.
13 Zabulon mieszkać będzie na wybrzeżu morza,
nad brzegiem morza będzie on przystanią dla okrętów;
kraniec jego – w Sydonies 49 ,13 Por. Joz 19 ,10 -16 ..
14 Issachar – osioł kościsty,
będzie się wylegiwał, ufny w swe bezpieczeństwo 49 ,14 Tłum. przybliżone; inni: „między zagrodami”, „między dwoma murami”, „stajniami”, „tłumokami”..
15 Widzi on, że dobry jest spoczynek, a kraj uroczy;
ale będzie musiał ugiąć swój grzbiet pod brzemieniem
i stanie się niewolnikiem zmuszonym do pracy.
16 Dan będzie sądził lud swój
jako jeden ze szczepów izraelskich;
17 będzie on jak wąż na drodze,
jak żmija jadowita na ścieżce,
kąsająca pęciny konia,
z którego jeździec spada na wznak.
18 Wybawienia twego czekam, o Panie! 49 ,18 Aklamacja jakby liturgiczna w połowie poematu.
19 Gad – zbójcy napadać go będą,
on zaś będzie następował im na pięty 49 ,19 Tekst popr. wg przekł. staroż..
20 Od Asera – tłuste pokarmy,
on będzie dostarczał przysmaków królewskich.
21 Neftali – jak rozłożysty terebints,
dający miłe przepowiednie 49 ,21 Tekst popr.; inni: „Neftali łanią na wolności, rodzącą piękne jelonki”..
22 Józef – latorośl owocująca,
latorośl owocująca nad źródłem:
gałązki pną się po murze.
23 A choć łucznicy będą go prześladować, godzić w niego
i na niego czyhać,
24 49 ,22 Wiersz niejasny. Inni tłum.: „dzikim źrebięciem osła na zboczu góry”.łuk jego pozostanie niezłamany,
i ręce jego – sprawne 49 ,24 Pierwsze dwa stychy inni popr. wg LXX: „lecz ich łuk został złamany przez mocarza, a mięśnie ich ramion nadwyrężone”.;
dzięki potężnemu Bogu Jakuba,
w imię Pasterza i Opoki Izraela,
25 dzięki Bogu ojców twoich, który cię będzie wspomagał,
dzięki Wszechmogącemu, który ci będzie błogosławił,
[będą to] błogosławieństwa z niebios wysokich,
błogosławieństwa z najgłębszych otchłani,
błogosławieństwa piersi i łona.
26 Błogosławieństwa ojca twego niech dłużej trwają
niż błogosławieństwa mych przodków 49 ,26 „Przodków” – inni popr. wg LXX i Pwt 33 ,15 ; „pagórki” – inni tłum.: „niż błogosławieństwa gór wiecznych”; „niż pagórki odwieczne”; „pragnienie (lub rozkosz) pagórków odwiecznych” (Wlg).,
jak długo trwać będą pagórki odwieczne –
niechaj spłyną na głowę Józefa,
na głowę tego, który jest księciem wśród swoich braci!
27 Beniamin – wilk drapieżny,
co rano rozrywa zdobycz,
a wieczorem rozdziela łupy» 49 ,27 Por. Sdz 3 ,15 -30 ; 21 ,15 -25 ..
28 Wszyscy ci – to dwanaście szczepów izraelskich, a to do nich powiedział ich ojciec, wygłaszając do każdego z nich stosowne błogosławieństwo, gdy im błogosławił.
Śmierć i pogrzeb Jakuba
29 Potem tak im przykazał: «Gdy ja się połączę ze swymi przodkami, pochowajcie mnie przy moich praojcach w pieczarze, która jest na polu Efrona Chittyty, 30 w pieczarze, która jest na polu Makpela w pobliżu Mamre w kraju Kanaan, a którą kupił Abraham wraz z tym polem od Efrona Chittyty tytułem własności grobu. 31 Tam pochowano Abrahama i Sarę, jego żonę, tam pochowano Izaaka i jego żonę Rebekę; tam pochowałem Leę». 32 Pole to wraz z pieczarą zostało kupione od synów Cheta.
33 Gdy Jakub wydał te polecenia swoim synom, złożył razem swe nogi na łożu, wyzionął ducha i połączył się ze swoimi przodkami.
