Skip to main content

Księga Rodzaju
Rozdział 6

Zepsucie moralne ludzkości

6

1 A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. 2 Synowie Boga 6 ,2  Aluzja, oparta zapewne na prastarym podaniu, nawiązuje do ujemnego wpływu małżeństw Setytów z kobietami odrzuconej linii Kainitów. Inni w „synach Bożych” upatrują mężczyzn w ogóle lub nawet upadłych aniołów. Historia religii notuje wiarę w obcowanie cielesne istot nadziemskich z ludźmi., widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały.

3 Wtedy Pan rzekł: «Nie może pozostawać 6 ,3  Inni tłum.: „ochraniać” lub „kierować”. duch mój w człowieku na zawsze, gdyż człowiek jest istotą cielesną; niechaj więc żyje tylko sto dwadzieścia lat». 4 A w owych czasach byli na ziemi olbrzymi 6 ,4  Por. Syr 16 ,7 .; a także później, gdy synowie Boga zbliżali się do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach.

DZIEJE NOEGO – POTOP

Boże postanowienie zagłady

5 Kiedy zaś Pan widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, 6 żałował, że stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się 6 ,6  Na sposób ludzki uwydatniona słuszność kary.. 7 Wreszcie Pan rzekł: «Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki podniebne, bo żałuję, że ich stworzyłem».

8 [Tylko] Noego Pan darzył życzliwością.

Zapowiedź potopu. Arka

9 Oto dzieje Noego.

Noe, człowiek prawy, wyróżniał się nieskazitelnością wśród współczesnych sobie ludzi; w przyjaźni z Bogiem żył Noe.

10 A Noe był ojcem trzech synów: Sema, Chama i Jafeta.

11 Ziemia uległa skażeniu wobec Boga i napełniła się gwałtem. 12 Gdy Bóg widział, iż ziemia jest skażona, że wszyscy ludzie postępują na ziemi niegodziwie, 13 rzekł do Noego:

«Postanowiłem położyć kres istnieniu wszystkich ludzi, bo ziemia przez nich jest pełna gwałtu; zatem zniszczę ich wraz z ziemią. 14 Ty zaś zbuduj sobie arkę z drzewa żywicznego, uczyń w arce przegrody i powlecz ją smołą wewnątrz i zewnątrz. 15 A oto, jak masz ją wykonać: długość arki – trzysta łokcis, pięćdziesiąt łokci jej szerokość i wysokość jej – trzydzieści łokci. 16 Nakrycie 6 ,16  Inni tłum.: „okno”. arki, przepuszczające światło, sporządzisz na łokieć wysokie i zrobisz wejście do

arki w jej bocznej ścianie; uczyń przegrody: dolną, drugą i trzecią. 17 Ja zaś sprowadzę na ziemię potop 6 ,17  Fakt występujący jako katastrofa powszechna w tradycjach wielu ludów, nawet Ameryki i Australii, a więc datujący się sprzed epoki mezolitycznej. Powszechność opisaną w tekście biblijnym (por. nadto Syr 44 ,18 ; Hbr 11 ,7 ; 1  P 3 ,20 ; 2  P 2 ,5 .9 ) należy rozumieć w sensie moralnym: zasięg potopu odpowiada zasięgowi zepsucia moralnego opisanego w rozdz. 6 . Podobieństwo opowiadania biblijnego o potopie z opisem eposu babilońskiego o Gilgameszu tłumaczy się faktem monoteistycznego opracowania przez autora Rdz pradawnego podania. W typologii biblijnej potop to kara, której uchodzi część ludzi moralnie zdrowa (Iz 24 ,1 -18 ; Syr 44 ,17 n). Pierwszym antytypem potopu jest sakrament chrztu (1  P 3 ,18 -21 ; 2  P 2 ,5 .9 ), definitywnym zaś Sąd Ostateczny (Mt 24 ,37 -39 ; Łk 17 ,26 -30 ; Hbr 11 ,7 ; 2  P 2 ,5 .9 )., aby zniszczyć wszelką istotę pod niebem, w której jest tchnienie życia; wszystko, co istnieje na ziemi, wyginie, 18 ale z tobą zawrę przymierze. Wejdź przeto do arki z synami twymi, z żoną i z żonami twych synów. 19 Spośród wszystkich istot żyjących wprowadź do arki po parze, samca i samicę, aby ocalały wraz z tobą od zagłady. 20 Z każdego gatunku ptactwa, bydła i zwierząt pełzających po ziemi – po parze; niechaj przyjdą do ciebie, aby ocaliły życie 6 ,20  Rozbieżność z 7 ,2 n.8 n pochodzi stąd, że obecny opis składa się z dwu równoległych, nie uzgodnionych z sobą opowiadań.. 21 A ty nabierz sobie wszelkiej żywności – wszystkiego, co nadaje się do jedzenia – i zgromadź u siebie, aby była na pokarm dla ciebie i na paszę dla zwierząt».

22 I Noe wykonał wszystko tak, jak Bóg polecił mu uczynić.