9

1 Po czym Bóg pobłogosławił Noego i jego synów, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i mnóżcie się, abyście zaludnili ziemię. 2 Wszelkie zaś zwierzę na ziemi i wszelkie ptactwo podniebne niechaj się was boi i lęka. Wszystko, co się porusza na ziemi, i wszystkie ryby morskie zostały oddane wam we władanie. 3 Wszystko, co się porusza i żyje, jest przeznaczone dla was na pokarm, tak jak rośliny zielone, daję wam wszystko. 4 Nie wolno wam tylko jeść mięsa z krwią^s życia 9 ,4  Pogląd rozpowszechniony w starożytności, oparty na spostrzeżeniu zależności między krwiobiegiem a życiem. Wnioski moralne por. Wj 20 ,13 ; Kpł 1 ,5 ; 17 ,11 ; Dz 15 ,29 . . 5 Upomnę się o waszą krew przez wzgląd na wasze życie 9 ,5  Inni tłum.: „krew waszego życia” lub „krew każdego z was”; por. Wj 21 ,12 -32 . – upomnę się o nią u każdego zwierzęcia. Upomnę się też u człowieka o życie człowieka i u każdego – o życie brata.

6 [Jeśli] ktoś przeleje krew ludzką,

przez ludzi ma być przelana krew jego,

bo człowiek został stworzony na obraz Boga 9 ,6  Zob. Rdz 1 ,26 n..

7 Wy zaś bądźcie płodni i mnóżcie się; zaludniajcie ziemię i miejcie nad nią władzę».

8 Potem Bóg tak rzekł do Noego i do jego synów: 9 «Oto Ja zawieram przymierze^s 9 ,9  Pierwsze przymierze, tzw. noachickie, dotyczy całej ludzkości, następne zaś, zawierane z Abrahamem (17 ,1 -21 ) i Mojżeszem (Wj 24 ,8 ), mają węższy zakres. Dopiero Nowe Przymierze we Krwi Chrystusowej (Łk 22 ,20 ; 1  Kor 11 ,25 ; Jr 31 ,31 -33 ) będzie powszechne i wieczne. Znakiem owego pierwszego przymierza jest naturalne i łatwo przez wszystkich dostrzegalne zjawisko – tęcza. z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; 10 z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. 11 Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię». 12 Po czym Bóg dodał: «A to jest znak przymierza, które Ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: 13 Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią. 14 A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, 15 wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami i z wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem; i nie będzie już nigdy wód potopu na zniszczenie żadnego istnienia. 16 Gdy zatem będzie ten łuk na obłokach, spojrzę na niego i wspomnę na przymierze wieczne między Mną a wszelkim ciałem^s, które jest na ziemi».

17 Rzekł Bóg do Noego: «To jest znak przymierza, które zawarłem między Mną a wszystkimi istotami, jakie są na ziemi».

Noe przeklina Kanaana, a błogosławi Sema

18 Synami Noego, którzy wyszli z arki, byli Sem, Cham i Jafet. Cham był ojcem Kanaana. 19 Ci trzej byli synami Noego i od nich to zaludniła się cała ziemia.

20 Noe był rolnikiem i on to pierwszy zasadził winnicę. 21 Gdy potem napił się wina, odurzył się [nim] i leżał nagi w swym namiocie. 22 Cham, ojciec Kanaana, ujrzawszy nagość swego ojca, powiedział o tym dwu swym braciom, którzy byli poza namiotem. 23 Wtedy Sem i Jafet wzięli płaszcz i trzymając go na ramionach, weszli tyłem do namiotu i przykryli nagość swego ojca; twarzy zaś swych nie odwracali, aby nie widzieć nagości swego ojca.

24 Kiedy Noe obudził się po odurzeniu winem i dowiedział się, co uczynił mu jego młodszy syn, 25 rzekł: «Niech będzie przeklęty Kanaan! 9 ,25  Użycie imienia syna i całego potomstwa Chama wiąże się z przyszłą rozwiązłością Kananejczyków; por. 13 ,13 ; 19 ,5 -11 . Niech będzie najniższym sługą swych braci!» 26 A potem dodał: «Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg Sema! Niech Kanaan będzie jego sługą! 27 Niech Bóg da Jafetowi dużą przestrzeń 9 ,27  W hebr. zachodzi gra słów między imieniem „Jafet” a otwieraniem się przestrzeni. i niech on zamieszka w namiotach Sema, a Kanaan niech będzie jego sługą».

28 Noe żył po potopie trzysta pięćdziesiąt lat. 29 I umarł Noe w wieku lat dziewięciuset pięćdziesięciu.