Paweł apostołem mądrości krzyża
2
1 Tak też i ja, przyszedłszy do was, bracias, nie przybyłem, aby błyszcząc słowem i mądrością, głosić wam świadectwo Boże 2 ,1 Świadectwo dane przez Boga w całej misji Chrystusa. Jest to również świadectwo o Bogu – Miłości zbawczej. Część rkp ma „tajemnicę Bożą”.. 2 Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. 3 I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem 2 ,3 Por. 2 Kor 7 ,15 ; Ef 6 ,5 ; Flp 2 ,12 . Ostatecznym źródłem tej bojaźni zdaje się być świadomość odpowiedzialności za dzieło głoszenia Ewangelii oraz pamięć o poniesionych niedawno porażkach apostolskich w Atenach (Dz 17 ,32 nn) i w Koryncie (Dz 18 ,1 .5 n).. 4 A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy 2 ,4 Być może aluzja do cudów dokonywanych za pośrednictwem św. Pawła; por. 1 ,6 ; 2 Kor 12 ,12 ., 5 aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej.
6 A jednak głosimy mądrość między doskonałymi 2 ,6 Tj. ludźmi żyjącymi już łaską chrztu świętego i duchem Ewangelii., ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata, [zresztą] przemijających. 7 Lecz głosimy tajemnicę mądrości Bożej, mądrość ukrytą, tę, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, 8 tę, której nie pojął żaden z władców tego świata 2 ,8 „Władców tego świata” – w tym wypadku są to ludzie posiadający władzę ziemską doczesną, lecz działający pod wpływem złych mocy nadziemskich; por. także 15 ,24 ; Ef 2 ,2 ; 6 ,12 ; Łk 4 ,6 ; J 12 ,31 ; 14 ,30 ; 16 ,11 ; „chwała” – w ST jest często synonimem majestatu Bożego; „nie ukrzyżowaliby Pana chwały” – gdyby pojęli, że jest absolutnym Panem wszechrzeczy i że w postępowaniu z ludźmi kieruje się wyłącznie miłością.; gdyby ją bowiem pojęli, nie ukrzyżowaliby Pana chwały; 9 lecz właśnie [nauczamy], jak zostało napisane:
Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało,
ani serce człowieka nie zdołało pojąć,
jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują 2 ,9 Źródła tego cytatu dotychczas są nieznane. Być może chodzi tu o pewną kombinację Iz 64 ,3 z Jr 3 ,16 lub o jakiś tekst apokryficzny..
10 Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha 2 ,10 Duch Święty, bez którego pomocy nikt nie może powiedzieć: „Jezus jest Panem” (12 ,3 ), umożliwia wiernym zrozumienie nauki Chrystusa. Ten wiersz i następny dowodzą, że Duch Święty jest Osobą Boską.. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego. 11 Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeżeli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży. 12 Otóż my nie otrzymaliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, dla poznania dobra, jakim Bóg nas obdarzył. 13 A głosimy to nie za pomocą wyszukanych słów ludzkiej mądrości, lecz korzystamy z pouczeń Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha. 14 Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego pojąć, bo tylko Duchem można to zrozumieć. 15 2 ,13 Inni tłum.: „do spraw duchowych duchową miarę stosując” lub: „pod osąd tych, co są z Ducha, duchowe sprawy poddając”. Człowiek 2 ,14 Tj. pozbawiony w swym poznaniu światła łaski. zaś duchowy rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony 2 ,15 Prawdopodobnie aluzja do tego, że Koryntianie, których Paweł uważa za cielesnych (3 ,1 .3 ), nie mają prawa go osądzać.. 16 Któż więc poznał zamysł Pana tak, by Go mógł pouczać? 2 ,16 „Któż... pouczać?” – Iz 40 ,13 ; „znamy” – dosł.: „mamy”. My właśnie znamy zamysł Chrystusowy.
