Przymioty duchownych

3

1 Nauka to godna wiary: jeśli ktoś dąży do biskupstwa 3 ,1  Biskupstwo (gr. episkope) obejmuje tutaj zapewne i kapłaństwo. Sens: kto dąży do funkcji duszpasterskich, niech wie, że to wzniosły urząd i obowiązek zarazem; por. Tt 1 ,7 nn., pragnie dobrego zadania. 2 Biskup więc powinien być bez zarzutu, mąż jednej żony 3 ,2  Tzn. „raz żonaty” lub „uczciwie żyjący z jedną żoną”. Kościół zachodni podniósł od IV w. wymagany stopień wstrzemięźliwości, wprowadzając celibat., trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania, 3 nie przebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz, 4 dobrze zarządzający własnym domem, z całą godnością trzymający [swoje] dzieci w uległości. 5 Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży? 6 Nie [może to być] świeżo ochrzczony, ażeby wbiwszy się w pychę, nie wpadł w diabelskie potępienie. 7 Powinien też mieć dobre świadectwo ze strony tych, którzy są z zewnątrz 3 ,7  Tj. niechrześcijan., ażeby się nie naraził na wzgardę i sidła diabelskie.

8 Diakonami tak samo winni być ludzie godni, nieobłudni w mowie, nie nadużywający wina, niechciwi brudnego zysku, 9 [lecz] utrzymujący tajemnicę wiary w czystym sumieniu. 10 I oni niech będą najpierw poddawani próbie, i dopiero wtedy niech spełniają posługę, jeśli są bez zarzutu. 11 Kobiety 3 ,11  Chodzi tu nie tyle o żony diakonów, ile o tzw. diakonisy (por. Rz 16 ,1 n) – charyzmatyczki oddane służbie Kościoła. również – godne, nieskłonne do oczerniania, trzeźwe, wierne we wszystkim. 12 Diakoni niech będą mężami jednej żony 3 ,12  Zob. 3 ,2 ., rządzący dobrze dziećmi i własnymi domami. 13 Ci bowiem, skoro dobrze spełnili czynności diakońskie, zdobywają sobie zaszczytny stopień 3 ,13  Zapewne ten z 3 ,1 . i wielką pewność w wierze, która jest w Chrystusie Jezusie.

Uzasadnienie nakazów – tajemnica Kościoła i Chrystusa

14 Piszę ci to wszystko, spodziewając się przybyć do ciebie możliwie szybko. 15 Gdybym zaś się opóźniał, [piszę,] byś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy 3 ,15  Jest nią Kościół przez swój przywilej nieomylności..

16 A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności.

Ten, który objawił się w ciele,

usprawiedliwiony został w Duchu,

ukazał się aniołom 3 ,16  Jest to starochrześcijański hymn o intronizacji Chrystusa. „Tajemnicą pobożności” jest Chrystus, stąd zaimek „który” przed następnymi zdaniami; „w ciele” – w ludzkiej naturze; zob. J 1 ,14 ; 1  J 1 ,2 ; „usprawiedliwiony... w Duchu” – sprawiedliwość Chrystusa, czyli świętość, została potwierdzona i udowodniona Jego życiem i czynami dokonanymi mocą Ducha Świętego, a także zmartwychwstaniem (Rz 1 ,4 ); „ukazał się aniołom” – przy wstąpieniu do nieba.,

ogłoszony został poganom,

znalazł wiarę w świecie,

wzięty został w chwale.