Pierwszy znak w Kanie Galilejskiej. Kafarnaum

2

1 Trzeciego 2 ,1  Licząc od decyzji udania się do Galilei (1 ,43 ) lub od powołania Natanaela. Inni widzą tu szczególny schemat. dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. 2 Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. 3 A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina». 4 Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa 2 ,4  „Czyż to moja lub Twoja sprawa” – jest to semityzm wyrażający na ogół różnicę postawy duchowej w dialogu; por. Sdz 11 ,12 ; Mt 8 ,29 . Stąd inni interpretują dalsze słowa w duchu odmowy, nie dając po nich znaku zapytania; „Niewiasto” – Jezus posłużył się tutaj tym określeniem w odniesieniu do swojej Matki przypuszczalnie także dlatego, że chciał podkreślić Jej nową godność w stosunku do całej ludzkości, nawiązując do pierwszej niewiasty-matki Ewy; por. 19 ,26 ; Rdz 3 ,15 .20 ; „godzina moja” – moment przeznaczony przez Ojca, w którym Syn ma doznać uwielbienia; por. 13 ,1 ; 17 ,1 . Ostatnie zdanie można uznać za twierdzące lub pytajne., Niewiasto? [Czy] jeszcze nie nadeszła godzina moja?» 5 Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie» 2 ,5  Por. Rdz 41 ,55 .. 6 Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń 2 ,6  „Oczyszczeń” – oczywiście obrzędowych; por. Mk 7 ,2 -5 ; „miary” – gr. metretes odpowiada hebr. bat., z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. 7 Jezus rzekł do sług 2 ,7  Dosł.: „nich”.: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi. 8 Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli. 9 Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego 10 i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory». 11 Taki to początek znaków^s 2 ,11  To określenie cudów nawiązuje do Księgi Mądrości, gdzie autor opisuje, jak Bóg dla okazania swojej opieki nad narodem w czasie podróży do Ziemi Obiecanej czyni znaki – cuda. Celem obudzenia w narodzie izraelskim wiary w swoje posłannictwo, Jezus legitymuje się znakami – cudami (rozdz. 2 ; 3 ,2 ; 4 ,54 ; 11 ,42 n), podobnie jak prorocy ST. Cuda Jezusa są objawem potęgi Bożej mieszkającej w Nim (5 ,36 ; 10 ,38 ; 20 ,30 n). uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

12 Następnie On, Jego Matka, bracia^s i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni.

Znak oczyszczenia świątyni 2,13-22 Synoptycy (Mt 21,12-17; Mk 11,15-19; Łk 19,45n) opowiadają o tym (lub podobnym) zdarzeniu, umieszczając je bezpośrednio po triumfalnym wjeździe Jezusa do Jerozolimy, a przed Jego męką. Umiejscowienie tego faktu w życiu Jezusa jest przedmiotem dyskusji wśród specjalistów. Na kolejność u Jana może wpłynął wzgląd teologiczny: Jezus objawia swą godność mesjańską.

13 Zbliżała się pora Paschy^s żydowskiej, i Jezus przybył do Jerozolimy. 14 W świątyni zastał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. 15 Wówczas, sporządziwszy sobie bicz ze sznurów, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. 16 Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Zabierzcie to stąd <i> z domu mego Ojca nie róbcie targowiska!» 17 Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: Gorliwość o dom Twój pochłonie 2 ,17  Ps 69 [68 ],10 ; por. Za 14 ,21 . Część rkp: „pochłonęła”, tak jak LXX. Mnie. 18 W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» 19 Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni wzniosę ją na nowo». 20 Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?» 21 On zaś mówił o świątyni swego ciała 2 ,21  Jako miejscu obecności Bożej (1 ,14 ; por. 7 ,37 nn). Jezus Chrystus, Bóg-Człowiek, będzie ośrodkiem kultu w Duchu i prawdzie (4 ,21 nn; Mt 12 ,6 ; 26 ,61 ; Ef 2 ,21 ; Ap 21 ,22 ).. 22 Gdy zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

Powściągliwość Jezusa

23 Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w Jego imię, widząc znaki, które czynił. 24 Jezus natomiast nie zawierzał 2 ,24  Ostrożna pedagogia Jezusa nie odsłania jeszcze tajemnicy, kim On jest. im samego siebie, bo wszystkich znał 25 i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co jest w człowieku.