KSIĘGA JEREMIASZA

Wstęp do księgi

1

1 Słowa Jeremiasza, syna Chilkiasza, z rodu kapłańskiego, który był w Anatot, w ziemi Beniamina. 2 Do niego Pan skierował słowo za czasów Jozjasza, syna Amona, króla judzkiego, w trzynastym roku jego panowania 3 i następnie za czasów Jojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego, aż do końca jedenastego roku [rządów] Sedecjasza, syna Jozjasza, króla judzkiego, aż do uprowadzenia w niewolę [mieszkańców] Jerozolimy w piątym miesiącu 1 ,3  Księga obejmuje także mowy z późniejszej działalności Jeremiasza w Egipcie, dołączone do księgi zapewne przez jego sekretarza, Barucha, lub przez późniejszego redaktora..

Powołanie Jeremiasza

4 Pan skierował do mnie następujące słowo:

5 «Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię,

nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię 1 ,5  Chodzi o wybór na proroka.,

prorokiem dla narodów ustanowiłem cię».

6 I rzekłem: «Ach, Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!» 1 ,6  Tj. brakuje mu autorytetu koniecznego do publicznych wystąpień wobec wybitnych osobistości.

7 Pan zaś odpowiedział mi:

«Nie mów: Jestem młodzieńcem,

gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę,

i będziesz mówił, cokolwiek ci polecę.

8 Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię chronić» – wyrocznia^s Pana.

9 I wyciągnąwszy rękę, dotknął Pan moich ust i rzekł mi: «Oto kładę moje słowa w twoje usta. 10 Spójrz, daję ci dzisiaj władzę nad narodami i nad królestwami, byś wyrywał i obalał, byś niszczył i burzył, byś budował i sadził».

Wizja różdżki drzewa migdałowego

11 I skierował Pan następujące słowa do mnie: «Co widzisz, Jeremiaszu?» Odrzekłem: «Widzę gałązkę drzewa czuwającego 1 ,11  Drzewo migdałowe nosi tę nazwę w jęz. hebr. (šaqed) z uwagi na bardzo wczesną porę kwitnienia (styczeń). Słowa Boże nawiązują do gry słów „czuwające” – „czuwam”.». 12 Pan zaś rzekł do mnie: «Dobrze widzisz, bo czuwam nad moim słowem, aby je spełnić».

Wizja wrzącego kotła

13 Po raz drugi skierował Pan swoje słowo do mnie: «Co widzisz?» Odpowiedziałem: «Widzę wrzący kocioł, a powierzchnia jego jest od strony północnej». 14 I rzekł do mnie Pan: «Od północy 1 ,14  Najazdy na Palestynę odbywały się zwykle z północy; z tej strony nadciągali Asyryjczycy, Scytowie, Babilończycy. Prorok nie mówi jeszcze dokładnie, o jakiego nieprzyjaciela chodzi. rozszaleje się zagłada wszystkich mieszkańców ziemi. 15 Zwołam bowiem wszystkie królestwa północy – wyrocznia Pana –

przyjdą i ustawią każdy swój tron

u wejścia do bram Jerozolimy

przeciw wszystkim jej murom dokoła

i przeciw wszystkim miastom judzkim.

16 I wydam wyrok na nie

za całą ich niegodziwość, iż opuścili Mnie,

a palili kadzidło cudzym bogom

i hołd oddawali dziełom rąk swoich.

17 Ty zaś przepasz biodra,

wstań i mów wszystko, co ci rozkażę.

Nie lękaj się ich,

bym cię czasem nie napełnił lękiem przed nimi.

18 A oto Ja czynię cię dzisiaj twierdzą warowną,

kolumną żelazną i murem ze spiżu przeciw całej ziemi,

przeciw królom judzkim i ich przywódcom,

ich kapłanom i ludowi tej ziemi.

19 Będą walczyć przeciw tobie, ale nie zdołają cię [zwyciężyć],

gdyż Ja jestem z tobą – wyrocznia Pana – by cię ochraniać».