KARZĄCA RĘKA BOGA
Miasto i kraj w gruzach
Alef
2
1 Ach! Gniew Pana wtrącił w mrok
Córę Syjonus,
zrzucił z nieba na ziemię
chwałę Izraela,
na podnóżek swych stóp 2 ,1 Tj. świątynię z Arką Przymierza; por. 1 Krn 28 ,2 ; Ps 99 [98 ],5 ; 132 [131 ],7 ; Ez 43 ,7 . nie wspomniał
w dzień swego gniewu.
Bet2 Zburzył Pan bez litości
wszystkie siedziby Jakuba;
wywrócił w swej zapalczywości
warownie Córy Judy,
rzucił o ziemię, zbezcześcił
królestwo i możnych 2 ,2 Por. 2 Krl 25 ,6 n; Jr 52 ,8 -11 ..
Gimel3 Złamał w przypływie gniewu
wszelką moc Izraela,
cofnął swoją prawicę
od nieprzyjaciela;
w Jakubie rozniecił pożar,
co [wszystko] wokół trawi.
Dalet4 Jak wróg swój łuk naciągnął,
prawicę umocnił
i zabił jak nieprzyjaciel
wszystkich, co oczy radują 2 ,4 Tj. młodzież zdolną do walki.;
na namiot Córy Syjonu
gniew swój wylał jak ogień.
He5 Pan był jakby wrogiem,
zburzył Izraela,
zburzył wszystkie pałace,
poburzył baszty,
namnożył u Córy Judy
skargi za skargami.
Waw6 Zniszczył swój namiot jak ogród,
przybytek swój zburzył.
Na Syjonie Pan skazał na niepamięć
zgromadzenie i szabats;
w karzącym gniewie odtrącił
kapłana i króla.
Zain7 Pan odrzucił swój ołtarz,
pozbawił czci świątynię,
wydał w ręce nieprzyjaciół
mury jej warowni.
Podnieśli krzyk w domu Pańskim
jak w dzień uroczysty.
Chet8 Postanowił Pan wywrócić
szańce Córy Syjonu 2 ,8 Por. 2 Krl 25 ,10 ; Jr 5 ,17 .,
przeciągnął sznur [mierniczy],
nie cofnął ręki przed zniszczeniem,
przedmurze i mur pogrążył w żałobie:
pospołu one padają.
Tet9 Bramy runęły na ziemię;
połamał, pokruszył zawory;
jej król i książęta u pogan,
nie ma już Prawas,
nawet prorocy nie mają
widzenia od Pana 2 ,9 Por. Pwt 28 ,36 ; 2 Krl 25 ,7 ; Ps 74 [73 ],9 ; Ez 7 ,26 . Aluzja do fałszywych proroków..
Jod10 Usiedli na ziemi w milczeniu
starsi Córy Syjonu,
prochem głowy posypali,
przywdziali worys;
skłoniły głowy ku ziemi
dziewice jerozolimskie.
Ból dotkniętego klęską
Kaf11 Wzrok utraciłem od płaczu,
drgają me trzewia,
żółć 2 ,11 Dosł.: „wątroba” jako siedlisko uczuć (por. Hi 16 ,13 ). Obraz bólu duchowego; LXX, zmieniając samogłoski, ma: „chwała”, co inni zatrzymują. się wylała na ziemię
wskutek klęski Córy mego ludu,
gdy słabły niemowlęta i dzieci
na placach miasta.
Lamed12 Do matek swoich mówiły:
«Gdzie jedzenie <i wino>?»
Padały jak ciężko ranione
na placach miasta,
gdy uchodziło z nich życie
na łonie ich matek.
Mem13 Jak cię pocieszyć? Z czym porównać,
Córo Jeruzalem?
Z czym cię porównać, by cię pocieszyć,
Dziewico, Córo Syjonu?
Gdyż zagłada twoja wielka jak morze.
Któż cię uleczy?
Przyczyna i następstwa klęski
Nun14 Prorocy 2 ,14 Mowa o fałszywych prorokach; por. Jr 5 ,31 ; 14 ,13 n; 23 ,9 -40 ; Ez rozdz. 13 . twoi miewali dla ciebie
widzenia próżne i marne,
nie odsłonili twojej złości,
by od wygnania cię ustrzec;
miewali dla ciebie widzenia
zwodnicze i próżne.
Samek15 W dłonie klaszczą nad tobą
wszyscy, co drogą przechodzą,
gwiżdżą 2 ,15 „Gwiżdżą” – por. Jr 19 ,8 ; „Miasto” – opuszczono „nazwane” – jako glosę. i kiwają głowami
nad Córą Jeruzalem:
«Więc to ma być Miasto, cud piękna,
radość całego świata?»
Pe16 Rozwarli na ciebie swe usta
wszyscy twoi wrogowie;
gwizdali, zgrzytali zębami.
«Pochłonęliśmy <je> – rzekli –
oto jest dzień upragniony.
Osiągnęliśmy go, widzimy».
Ain17 Uczynił Pan, co postanowił,
wypełnił swą groźbę
zapowiedzianą w dniach dawnych 2 ,17 Por. Pwt 28 ,15 .25 .;
bez litości obalił,
rozweselił wroga nad tobą,
wywyższył moc twych ciemięzców.
Nawoływanie
Sade18 Wołaj sercem do Pana,
Dziewico 2 ,18 Wyraz popr. wg 2 ,13 d; TM: „Murze Córy Syjonu!”, Córo Syjonu;
niech łzy twe płyną jak rzeka
we dnie i w nocy;
nie dawaj sobie wytchnienia,
niech źrenica oka nie zazna spoczynku!
Kof19 Powstań, wołaj po nocy
przy zmianach straży,
wylewaj swe serce jak wodę
przed obliczem Pana,
wznoś do Niego swe ręce
o życie twoich niemowląt,
<które padały z głodu
na rogach wszystkich ulic>.
Resz20 Spojrzyj, Panie, i rozważ,
komuś tak kiedy uczynił:
Czy kobiety mają jeść owoc swego łona –
pieszczone niemowlęta?
Czy w świątyni Pańskiej ma się zabijać
kapłana i proroka? 2 ,20 Por. Pwt 28 ,53 ; 2 Krl 6 ,28 n; 25 ,18 -21 ; Jr 19 ,9 .
Szin21 Legli w prochu ulicy
chłopiec i starzec,
moje dziewice i moi młodzieńcy
padli od miecza;
zabiłeś ich w dniu swego gniewu,
zgładziłeś bez litości.
Taw22 Zwołałeś jak gdyby na święto
wszystkie me trwogi zewsząd.
Nikt się w dniu gniewu Pańskiego
nie ostał, nie umknął;
tych, co pieściłam, chowałam,
wróg mój wyniszczył.
