2
1 Mylnie więc rozumując, mówili sobie:
«Nasze życie jest krótkie i smutne.
Nie ma lekarstwa na śmierć człowieka,
i nie wiadomo, by ktoś wrócił z Otchłanis.
2 Urodziliśmy się niespodzianie
i potem będziemy, jakby nas nigdy nie było.
Dech w nozdrzach naszych jak dym,
myśl – jak iskierka z uderzeń serca naszego 2 ,2 Aluzja do materialistycznych poglądów niektórych filozofów starożytnych na pochodzenie myśli.:
3 gdy ona zgaśnie, ciało obróci się w popiół,
a duch się rozpłynie jak niestałe powietrze.
4 Imię nasze z czasem pójdzie w niepamięć
i nikt nie wspomni naszych poczynań.
Przeminie życie nasze jak ślady po obłoku
i rozwieje się jak mgła
ścigana promieniami słońca
i żarem jego przybita.
5 Czas nasz jak cień przemija,
śmierć nasza nie zna odwrotu:
pieczęć przyłożono, i nikt nie powraca.
6 Dalej więc! Korzystajmy z tego, co dobre,
używajmy świata skwapliwie jak w młodości!
7 Upajajmy się winem wybornym i wonnościami
i niech nam nie umkną wiosenne kwiaty,
8 uwijmy sobie wieniec z róż, zanim zwiędną.
9 Nikogo z nas braknąć nie może w swawoli.
Wszędzie zostawmy ślady uciechy,
bo to nasz dział, nasze dziedzictwo!
10 Udręczmy sprawiedliwego biedaka,
nie oszczędźmy wdowy
ani sędziwej siwizny starca nie uczcijmy.
11 Nasza siła będzie nam prawem sprawiedliwości,
bo to, co słabe, gani się jako nieprzydatne.
12 Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny 2 ,12 „Zróbmy... niewygodny” – Iz 3 ,10 (LXX); „karności” – potępienie łamania zarówno Dekalogu, jak zasad etyki filozoficznej.:
sprzeciwia się naszemu działaniu,
zarzuca nam przekraczanie Prawas,
wypomina nam przekraczanie naszych [zasad] karności.
13 Głosi, że zna Boga,
zwie siebie dzieckiem Pańskim.
14 Jest potępieniem naszych zamysłów,
sam widok jego jest dla nas przykry,
15 bo życie jego niepodobne do innych
i drogis jego odmienne.
16 Uznał nas za coś fałszywego
i stroni od dróg naszych jak od nieczystości.
Kres sprawiedliwych ogłasza za szczęśliwy
i chełpi się Bogiem jako ojcem.
17 Zobaczmy, czy prawdziwe są jego słowa,
wybadajmy, co będzie przy jego zgonie 2 ,17 Dosł.: „zejściu”. Ten i następne wiersze Ojcowie Kościoła odnoszą do Chrystusa cierpiącego, który jest Sprawiedliwym w stopniu najwyższym..
18 Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym,
Bóg ujmie się za nim
i wyrwie go z rąk przeciwników 2 ,18 W Ps 22 [21 ],9 i Mt 27 ,43 – podobne słowa w ustach prześladowców Mesjasza..
19 Dotknijmy go obelgą i katuszą,
by poznać jego łagodność
i doświadczyć jego cierpliwości 2 ,19 Por. Iz 53 ,7 ; Mt 26 ,63 ..
20 Zasądźmy go na śmierć haniebną,
bo – jak mówił – będzie ocalony».
Grzech przesłania prawdziwe wartości
21 Tak pomyśleli – i pobłądzili,
bo własna złość ich zaślepiła.
22 Nie pojęli tajemnic Bożych,
nie spodziewali się nagrody za prawość
i nie docenili odpłaty dla dusz czystych.
23 Bo do nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka –
uczynił go obrazem swej własnej wieczności 2 ,23 Niektóre rkp gr. mają: „własnej natury”, co inni zatrzymują..
24 A śmierć 2 ,24 „Śmierć” – por. przyp. do 1 ,13 ; „diabła” – jest to aluzja do Rdz 3 ,4 n.13 .17 .19 .24 ; „doświadczają” – inni tłum.: „kuszą go” (tzn. świat). weszła w świat przez zawiść diabła
i doświadczają jej ci, którzy do niego należą.
