Bogactwa i zuchwałość

5

1  Nie polegaj na swych bogactwach

i nie mów: «One mi wystarczą» 5 ,1  Przestroga przed poleganiem na swej sile (hebr.), opartej na bogactwach; por. 11 ,24 ; Łk 12 ,15 -21 ; 1 Kor 4 ,8 ; Ap 3 ,17 ..

2 Nie daj się uwieść żądzom i sile,

by iść za zachciankami swego serca.

3 Nie mów: «Któż ma nade mną panować?»

Albowiem Pan z całą pewnością wymierzy [ci] sprawiedliwość 5 ,3  Hebr.: „ukarze sprawy przeszłe”; inni tłum.: „pomści prześladowanych”..

4 Nie mów: «Zgrzeszyłem i cóż mi się stało?»

Albowiem Pan jest cierpliwy.

5 Nie bądź bez obawy co do przebaczenia,

byś miał dodawać grzech do grzechu.

6 Nie mów: «Wielkie jest Jego miłosierdzie,

zgładzi mnóstwo moich grzechów!»

U Niego bowiem jest miłosierdzie, ale i gniew,

a na grzeszników spadnie Jego zapalczywość.

7 Nie odwlekaj nawrócenia^s do Pana

ani nie odkładaj z dnia na dzień;

nagle bowiem gniew Jego przyjdzie

i zginiesz w czasie odpłaty.

8 Nie polegaj na bogactwach niesprawiedliwie nabytych,

nic ci bowiem nie pomogą w dniu klęski.

Opanowanie języka

9 Nie przewiewaj zboża przy każdym wietrze

ani nie chodź po każdej ścieżce,

tak bowiem [czyni] grzesznik o dwoistej mowie 5 ,9 .14 .15  Dosł.: „dwujęzyczny”, tzn. taki, który co innego myśli, a co innego mówi..

10 Twardo stój przy swym przekonaniu

i jedno niech będzie twe słowo!

11 Bądź skory do słuchania,

a odpowiadaj po namyśle 5 ,11  Por. 11 ,8 ; Prz 18 ,13 ; Jk 1 ,19 ..

12 Jeśli znasz się na rzeczy, odpowiedz bliźniemu,

a jeśli nie, rękę połóż na ustach!

13 W mowie jest chwała i niesława,

a język człowieka [bywa] jego upadkiem.

14 Bacz, abyś nie był nazwany oszczercą,

i nie zastawiaj swym językiem sideł.

Bo na złodzieja [spada] hańba,

a surowe potępienie na człowieka o dwoistej mowie.

15 Nie uchybiaj ani w wielkich, ani w małych rzeczach,

i nie stawaj się wrogiem, zamiast być przyjacielem;

jak bowiem złe imię odziedziczy hańbę i naganę,

tak również grzesznik o dwoistej mowie.