1 Dzielny w bitwie Jozue, syn Nuna,
następca Mojżesza na urzędzie prorockim,
stał się, stosownie do swego imienia¹,
wielkim przez to, że ocalił Jego wybranych,
że wywarł pomstę na opornych wrogach,
by wprowadzić Izraela w jego dziedzictwo.
2 Jakże się wsławił, gdy podniósł swoje ręce
i gdy wyciągnął miecz przeciw miastom!²
3 Któż pierwszy przed nim takim się okazał?
On bowiem prowadził wojny Pana!
4 ³ Czyż nie za jego sprawą zatrzymało się słońce
i jeden dzień stał się jakby dwa?
5 Wezwał Najwyższego Władcę,
gdy wrogowie parli na niego zewsząd,
i wysłuchał go Wielki Pan,
bo zesłał grad kamienisty o wielkiej sile.
6 Uderzył na wrogi naród
i rozgromił przeciwników na pochyłości,
aby poznały narody jego oręż,
że wojnę toczy wobec Pana.
7 I dlatego jeszcze, że Panu był doskonale posłuszny,
a za dni Mojżesza okazał swą dobroć,
on i Kaleb⁴, syn Jefunnego,
przez to, że stanęli przeciw zgromadzeniu,
powstrzymali lud przed grzechami
i uspokoili niegodziwe szemranie.
8 Oni dwaj tylko ocaleli
z sześciuset tysięcy pieszych
i zostali wprowadzeni do dziedzictwa,
do ziemi opływającej w mleko i miód⁵.
9 Pan dał Kalebowi siły,
które aż do starości z nim pozostały,
mógł bowiem wstąpić na góry kraju,
gdzie jego potomstwo otrzymało dziedzictwo,
10 tak że widzieli wszyscy synowie Izraela,
iż dobrze być Panu posłusznym.


11 I sędziowie - każdy według swego imienia -
których serce nie było niewierne
i którzy nie odwrócili się od Pana,
pamięć ich niech będzie błogosławiona,
12 kości ich niech wypuszczą pędy⁶ ze swego miejsca,
aby byli wsławieni przez swoich synów.


13 ⁷ Umiłowany przez swego Pana, Samuel,
prorok Pański, ustanowił królestwo
i namaścił władców nad Jego ludem.
14 Według Prawa Pańskiego sądził zgromadzenie,
nawiedził bowiem Pan Jakuba.
15 Przez swą prawdomówność okazał się rzeczywiście prorokiem,
a prawdziwość widzenia uznana została dzięki jego słowom.
16 ⁸ Wezwał Pana Wszechmogącego,
ofiarując Mu jagnię jeszcze ssące,
gdy zewsząd na niego nacierali wrogowie.
17 I zagrzmiał Pan z nieba,
a w potężnym echu dał słyszeć swój głos;
18 starł zwierzchników nieprzyjacielskich⁹
i wszystkich książąt Filistynów.
19 Przed czasem spoczynku wiecznego
oświadczył przed Panem i Jego pomazańcem:
«Pieniędzy ani niczego, ani sandałów
od nikogo nie wziąłem».
I nikt go nie mógł oskarżyć¹⁰.
20 A nawet po swym zaśnięciu prorokował,
oznajmił los królowi
i z [głębi] ziemi głos swój podniósł
w przepowiedni, by usunąć nieprawość ludu¹¹.