2
1 Oto na górach kroki dobrego zwiastuna, co ogłasza pokój.
Święć, Judo, swe uroczystości,
wypełniaj swe śluby,
bo nie przejdzie już więcej po tobie nikczemnik 2 ,1 Dosł.: Belial; por. Iz 52 ,7 .,
całkowicie został zgładzony.
Dramatyczny opis upadku Niniwy
2 Pogromca 2 ,2 Prawdopodobnie aluzja do neobabilońskiego króla Nabopolassara (626 – 605 ), który po śmierci Assurbanipala (625 ) uniezależnił się politycznie od Asyrii i przyczynił się do jej upadku (606 ). Inni ten wiersz przestawiają z trzecim. nadciąga przeciwko tobie.
Strzeż twierdzy,
nadzoruj drogę,
wzmocnij biodra,
zbierz wszystkie siły!
3 Bo przywraca Pan świetność Jakuba,
jak i świetność Izraela,
ponieważ łupieżcy ich splądrowali
i wyniszczyli ich latorośle 2 ,3 Wiersz ten inni umieszczają po w. 1 . Jest to aluzja do Iz 5 ,1 -7 ..
4 Tarcze jego bohaterów lśnią czerwienią,
wojownicy w szkarłat ubrani;
ogniem stali 2 ,4 „Stali” – tłum. przypuszczalne; inni popr.: „pochodni”; „włócznie” – dosł.: „cyprysy”; inni popr.: „jeźdźcy są osłonięci”. iskrzą się wozy
w dniu jego przygotowania;
a włócznie ich się poruszają.
5 Na gościńcach szaleją rydwany,
przewracają się na błoniach;
wyglądają jak pochodnie,
przejeżdżają jak błyskawice.
6 Zwołuje on 2 ,6 Tj. król Niniwy. swoich wojowników;
potknęli się w swoim pochodzie:
śpieszą do jej murów,
lecz przygotowano już dach oblężniczy.
7 Rozwarły się bramy od strony rzeki
i pałac się zachwiał [w posadach] 2 ,7 Niniwa była zbudowana na brzegu dwóch rzek: Tygrysu i jego dopływu Choser. Pałac królewski chroniony był fosą, która czerpała wody z Choser..
8 Piękność 2 ,8 Interpretacja tego wiersza nasuwa wciąż poważne trudności. Zwrócili już na to uwagę tłumacze starożytni. „Piękność” – tłum. przypuszczalne. TM: „postawiona”, co nie pozwala na sensowny przekład. Zapewne mowa o posągu bogini Isztar, obdarzonej takim przydomkiem w tekstach asyryjskich. została obnażona, usunięta,
jej służebnice lamentują
jak kwilące gołębice
i biją się w piersi.
9 I stała się Niniwa jak zbiorowisko wód,
wody jej się rozpływają.
«Zatrzymajcie się, zatrzymajcie!»
Lecz nikt się nie odwraca.
10 «Grabcie srebro, grabcie złoto!»,
bo nie ma końca ten dobytek,
nadmiar wszelkich kosztowności.
11 Grabież, plądrowanie, pustoszenie;
i serce omdlewające, i chwiejące się kolana,
i skurcz we wszystkich biodrach;
a twarze wszystkich poczerwieniały.
12 Gdzież [teraz] jaskinia lwów
i owo żerowisko lwiątek,
gdzie chodził lew, lwica i szczenię lwie,
a nikt [ich] nie trwożył.
13 Lew dosyć rozszarpał [ofiar] dla swoich szczeniąt
i nadusił dla swoich lwic,
i wypełnił zdobyczą swe nory,
a legowiska swoje grabieżą.
14 «Oto Ja przeciw tobie! – wyrocznias Pana Zastępóws –
i puszczę z dymem twe rydwany,
a lwiątka twoje miecz wytępi,
i wykorzenię z ziemi twój łup,
i nie będzie więcej słychać głosu twoich posłów».
